1. Andreas - onmisbaar achtergrondpersoon 2/3)

Wij mensen houden van helden. We lezen hun biografieën en kijken hun films. Zoals de vorige week begraven bisschop Tutu. We kunnen bij sommige mannen en vrouwen uit de Bijbel en kerkgeschiedenis alleen maar met bewondering toekijken. Wij staat in hun schaduw en vragen ons af: wat betekenen wij voor God?

In plaats van in de spiegel te kijken, kunnen we ook naar de eerste volgelingen van Jezus kijken: hoe deze zij dat? Heel verschillend: Bij sommigen weten we alleen de naam nog. Van anderen weten we veel verhalen. Maar sommigen komen alleen tussen de regels door aan het licht. Zoals de ‘onmisbare achtergrondpersoon’ Andreas. Twaalf keer wordt hij met name genoemd in de Bijbel. Soms gewoon in een rijtje, soms als de broer van, een paar keer in een bijrol in een verhaal.

In Johannes 1 is hij een van de twee leerlingen van Johannes, die Jezus gaan volgen. Jezus nodigt hen uit ‘te komen en te zien’ . Als Andreas later zijn broer Simon ontmoet, kan hij zijn mond niet houden: “ Wij hebben de Messias gevonden” . Hij getuigt van waar hij persoonlijk vol van is. En hij brengt zijn broer bij Jezus. Het begin van een grote verhaal van Petrus. Een ontmoeting met een christen kan heel belangrijk zijn belangrijk in iemand z’n leven. Een mooi voorbeeld is Albert McMakin. Ooit van gehoord? Waarschijnlijk niet. Maar hij nam een jonge niet-gelovige boerenzoon als
chauffeur mee naar een bijeenkomt, waardoor hij tot geloof kwam. De naam van deze man kent iedereen: Billy Graham. Albert was zo’n Andreas. En wanneer u misschien denkt: kom ik in dat grote verhaal van God wel voor? Draag ik er eigenlijk wel wat aan bij? Is wat ik doe wel van betekenis? Dan mogen we als bescheiden discipel van Jezus gewoon mensen in de buurt van Jezus brengen, een ‘link’ zijn naar Hem. We mogen vertrouwen op Jezus: Hij zal grote dingen doen. maar Hij kan en wil dat niet doen zonder Andreassen en Andrea’s. Niet zonder ons.